Asynchrone oorlog

Het zijn vooral sollicitanten die dankbaar gebruik maken van interactieve media. En de recruiters, die moeten het allemaal verwerken.

De afgelopen weken is er met regelmaat gesproken over een asynchrone oorloog, namelijk die tussen terrorisme aan de ene kant en een vette oorlogsmachine aan de andere kant. Kortom, de asynchroniteit tussen hit and run aan de ene kant en een naar verhouding trage en massale kracht aan de andere.

In de huidige markt van werving & selectie is er sprake van een soortgelijke asynchroniteit. Dankzij interactieve media is er voor de sollicitant de mogelijkheid snel en vaak toe te slaan. De grootste uitdaging bestaat uit het voeren van een adequate sollicitatie-administratie, opdat potentiële werkgevers niet teveel door elkaar worden gehaald. Je wilt friendly fire tenslotte voorkomen.

Voor de recruiters is dit ingewikkelder. Zij moeten deze hits and runs verwerken met een vaak traditioneel arbeidsintensief ‘apparaat’, al dan niet ondersteund met een applicatie, eigenlijk een database-ontsluiter. Om de kwaliteit te borgen zal van elke kandidaat toch een screening moeten plaatsvinden, aanvankelijk op harde factoren in het CV en later op zachte factoren. De YERs van deze wereld werken weliswaar met automatisering, maar de kwaliteit van de pre-screening op een CV-database kan niet anders dan teruglopen bij een systeem dat complexe gehelen niet kan overzien en het moet doen met steekwoorden. Het is een asynchrone strijd.

De vraag is hoe dit synchroon te krijgen. Uiteraard is het niet moeilijk om kandidaten weer terug naar hardcopy te bewegen en zo de drempel te verhogen. Dat is geschikt voor de hoogstwaardige banen. Maar aan de andere kant: waarom is er nog steeds geen goedwerkende matching machine, die geautomatiseerd hoogwaardig kan matchen op harde én zachte criteria voor de massa? Hit and run moet je tenslotte ook pareren met hit and run.