De overeenkomst tussen 3000 LinkedIn contacten en een bikini-foto op Hyves

[[image:bikini_foto_rz.jpg:Bikini op Hyves:left:0]]Vandaag was ik op de eerste conferentie in Nederland over sociale netwerken: de CSN Conference in de sjieke sociëteit De Industrieele Groote Club op de Dam in Amsterdam. Een prachtige plek om het oude met het nieuwe netwerken te combineren. Uiteraard weer veel bekenden gezien en nieuwe gemaakt, maar echt veel nieuws heb ik toch niet gehoord. Maar ja, wat heeft die bikini daar nou mee te maken? Meer dan je denkt…..

Eén van de sprekers was An de Jonghe, bekend als CEO van Ulysses Consulting en headhunter, o.a. via haar blog, maar ook een tijdje als columnist op HRlog.nl. Zij betitelde me al snel als de lastige meneer in het groene shirt toen ik zei dat gepersonaliseerd benaderen van kandidaten zich moeilijk verdraagt met het hebben van meer dan 3000 contacten op LinkedIn. Zij benaderde het puur vanuit het oogpunt van effectiviteit: 3000 links leveren nou eenmaal een groter netwerk om in te zoeken dan mijn schamele 370. Dat is natuurlijk zo, denk je dan. Toch bestrijdt ik dat, omdat ik zelf iemand met een dergelijk aantal links, nooit serieus zou nemen als referent voor een ander. En ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Het rare is dat ze dat combineert met een hele goede visie op gepersonaliseerd benaderen, die ik volledig onderschrijf.

Nog even over die bikini. Er was in de zaal ook veel rumoer over het gebruik van informatie die je kunt vinden op sites als Hyves voor recruitmentdoeleinden. Een aantal aanwezigen vonden dat je die informatie – zoals een foto met bikini – principieel niet mocht gebruiken en dat je mensen alleen op hun professionele informatie mag beoordelen. Ik, en weer was ik het met An eens, denk dat het een illusie is dat je de nieuwsgierigheid van de mens kunt beteugelen. Ik – en de NVP – denken wel dat het netjes is als je dit meldt, zodat mensen er niet door verrast worden. Anderzijds is het naief om te denken dat je privé informatie op internet kunt zetten, zonder dat die ook buiten de privé context met je in verband wordt gebracht. Vaak biedt deze informatie juist de mogelijkheid om een leuk gesprek te starten of het ijs te breken aan het begin. Zolang het maar met een goede intentie is.

Wat was er verder nog te horen en zien. Niet veel nieuws voor mijn gevoel, al is het wel fijn als je instinct door wat cijfers worden onderbouwd. Voor meer inhoud verwijs ik jullie naar Frankwatching, de beste man zat – samen met partner Lia Vieveen, die de artikelen plaatste – al te bloggen met zijn laptop op schoot in de zaal, daar kan ik natuurlijk niet tegenop.
Wat deze blog nog niet vermeldde was de presentatie van Geert-Jan Waasdorp van de Intelligence Group, die natuurlijk wel oppastte niet te veel te vertellen, maar je wel zo nieuwsgierig te maken, dat je een rapport van ze gaat kopen.

Een erg leuke side kick was het startende bedrijfje ‘e’ – volgens mij weten ze nog niet dat wij patent hebben op een e in een rondje in de Benelux- wat een soort apparaatje had, waarmee je op straat kunt voelen als er mensen uit je netwerk in de buurt zijn, maar wat ook een soort docking station thuis heeft, waar je je mood van dat moment aan kunt doorgeven, een beetje vergelijkbaar met Twitter. Het leuke is echter dat je alleen met andere kunt verbinden als je ze ook echt – en dus niet alleen op het web – ontmoet hebt: blended networking dus!

De organisatie was in handen van KREM, wat een lans brak voor alumni networking, iets wat blijkbaar nog maar heel weinig bedrijven doen. ORMIT brachten ze als voorbeeld, maar heeft er ook baat bij, gezien haar tweejarige trainee concept met doorstroom naar de deelnemende bedrijven. Persoonlijk ben ik lid van twee behoorlijk actieve alumni networks van twee vorige werkgevers, maar je raadt het al. De bedrijven zelf zitten er niet achter (en bestaan ook niet meer in zelfstandige vorm ;-))