Dilemma: Hoe lang ga je door met zoeken?

OK, ik zal het maar eerlijk bekennen. Ook ik rond niet altijd een procedure af met de eerste ronde van kandidaten die ik voorstel. Vaak komt dat, omdat je een klant nog moet leren kennen, of omdat het een nieuwe rol is, waarbij de klant ook zelf nog niet zo goed weet wat ie zoekt. In het laatste geval wordt je line-up vaak gebruikt om helder te krijgen wat ze nu wel zoeken. Niet leuk, maar wel begrijpelijk. Nu even wat anders……..

Al geruime tijd probeer ik een vacature te vervullen voor een nieuwe functie bij een klant, waar ik nog niet eerder voor gewerkt heb. De manager in kwestie had ik ontmoet op een beurs afgelopen jaar en na wat vriendelijke berichten over en weer, kwam hij met een opdracht. De condities moest ik nog even met de in Engeland gestationeerde recruitment dame afstemmen.

Dat was er dus één in het kader van: “Here are our terms & conditions. Take it or leave it.” Gelukkig waren die niet al te beroerd, toen ik ze na herhaaldelijk aandringen twee weken na de start van de opdracht kreeg toegestuurd met de opmerking dat ze ‘concerned’ was dat ik nog niet was begonnen (we hadden al een intake gedaan met de manager en een profiel gereed). De mondeling toegezegde exclusiviteit ontbrak echter en zou ze, zo bleek wederom twee weken later, zeker niet vastleggen in de door mij gewijzigde versie. Ik moest haar maar vertrouwen en de oorspronkelijke versie tekenen. De druk werd inmiddels op het proces gelegd: ik moest in twee weken een lijst met kandidaten presenteren, terwijl er een vakantieperiode aan de gang was. Adverteren of zoeken in de Monster database mocht niet, want dat konden ze zelf wel. Nee, ik moest direct search doen en wel bij hun ‘direct competitors’ (een kleine lijst), maar zeker niet bij hun partners (een groot aantal) of hun grote rivaal ‘de marktleider’, want wat daar zat was toch niks. Toen ik op de dag van de beloofde CV-presentatie nog geen handtekening onder het contract had, heb ik niet gepresenteerd en de boel laten escaleren tot de European HR Director. Was dat slim? Ik weet het niet, maar ik had wel binnen 24 uur een handtekening.

Van de gepresenteerde lijst met vier kandidaten, wilde de hiring manager er drie door ons laten interviewen. Leek ons geen slechte score. Die bleken ook alledrie prima, dus werden ze bij hem voor een vervolg ingepland. Ook hij vond ze alledrie prima. Ik zei nog tegen mijn collega’s: dat maak je niet vaak mee: zo’n blije klant. Maar toen ging het mis.
Inmiddels was het vakantieperiode en het vervolg met een comité van vier mensen was niet eerder te plannen dan een maand na de gesprekken met de hiring manager. Vlak voor die gesprekken (inmiddels was mijn vakantie begonnen), trok één van de drie zich terug. Nummer twee werd door het comité afgewezen op iets wat al in zijn CV duidelijk was (lees: twee maanden eerder), nummer drie wilde een stap terug doen en weer het vak in (hij mistte het directe klantencontact in zijn managementrol) maar dat kon natuurlijk niet waar zijn. Zijn motivatie werd gewantrouwd (let wel: door de meest junior betrokkene in het proces) en hij werd tot ‘reserve’ gebombardeerd.

Tsja, toen was er nog maar één over, en daaruit kon en wilde men niet kiezen. Wederom een probleem: adverteren mocht niet en de concurrentie was al afgegraasd. Geen nood: de aanvankelijk verguisde marktleider was ineens toch toegestaan als jachtgebied. Of we maar even opnieuw wilden beginnen. Vooruit, dacht ik, mijn (inmiddels overleden) vader had me altijd ingeprent: Goed voor de klanten zorgen jongen, dan komt het altijd goed. Alleen deze klant had zijn ‘retainer’ (vergoeding vooraf) nog steeds niet betaald (de factuur was inmiddels 60 dagen oud en had ik natuurlijk pas verstuurd nadat ik het (sterk verlate) getekende contract had ontavngen)! Wederom gezegd dat we niet zouden starten voor betaling. Ik dacht nog, wat vervelend dat ik dat steeds op zo’n manier moet afdwingen.

Enfin, met gezwinde spoed (na betaling) bij de grote concurrent aan de slag. Al snel hadden we een achttal kandidaten in de peiling, maar uiteindelijk had niemand interesse, om diverse redenen. ‘Ondeugend’ als we waren, hadden we toch stiekum gesearched in de Monster database en hadden we binnen twee weken na de start drie alternatieve kandidaten, die later nog met een vierde werd aangevuld, die we uiteraard hebben gepresenteerd. Dat was ruim twee weken geleden en tot vandaag wacht ik op een reactie…………….