Gezocht: Mensen met passie
Solliciteren doe je met je hart. Organisaties hebben in toenemende mate mensen met passie nodig. Betrokkenheid en creativiteit zijn kenmerken van de bevlogen medewerker. In een aantrekkende arbeidsmarkt kun je als sollicitant weer kiezen. Doe dit op een oprechte manier.
De arbeidsmarkt trekt momenteel duidelijk aan. Het is ook merkbaar dat mensen weer los komen te zitten. Het aantal telefoontjes van head hunters neemt sterk toe. Er is dus iets gaande. Iets waar we met elkaar van kunnen gaan genieten. De komende jaren ontstaat een groot tekort aan icters. Dat lijkt een geweldig vooruitzicht. Toch is dat volgens mij niet zo. Door de toenemende uitbesteding en offshoring verandert het werk van de Nederlandse automatiseerder. Je moet dus wel de goede positie kiezen.
De basisdiensten zullen in toenemende mate als grondstof worden ingekocht. De icter moet meegroeien met deze verandering. Met zuiver vakmatige ontwikkeling kom je er niet. Voor een kenniseconomie die gebaseerd is op diensten zijn mensen met passie nodig. Dat zijn mensen die behalve een lichaam (om mee te handelen) en hoofd (om mee te denken) ook een ziel (normen) en hart (emoties) hebben. Dat is voor menig kille icter nieuw.
En zeg nu zelf, wie heeft heb je het liefst als collega? Iemand met wie je een heerlijk, energiegevend gesprek hebt, iemand door wie je je begrepen voelt? Of een energieslurper, een tot op het arrogante af zelfvoldane icter van midden dertig (of zelfs jonger) die meent er al te zijn? Persoonlijk zou ik het wel weten.
In een markt met schaarste zou je kunnen denken dat het aannemen van een arrogante houding je onderhandelingspositie versterkt. Wat mij betreft werkt dat in de praktijk niet. In goede en slechte tijden heb je elkaar nodig. Het aangaan van een samenwerking moet daarom ook, ongeacht de marktsituatie, altijd op gelijkwaardig niveau plaatsvinden. De afgelopen jaren heeft menig bedrijf wat mij betreft niet het goede voorbeeld gegeven, maar laat de gekte die we rond het jaar 2000 hadden a.u.b. ook niet terugkomen.
Solliciteer dus met je hart en minder vanuit de ratio. Kies voor de samenwerking die klikt, waar je jouw persoonlijke doelen kunt bereiken. Dan kun je elkaar versterken en mooie resultaten boeken.
Ik denk dat met passie met name bedoeld wordt of mensen gemotiveerd zijn om een goede of bijzondere prestatie neer te zetten. Ik zie trouwens daarin geen enkele link met de werkuren die 9-to-5 ontstijgen. Ik zie de verklaring voor buitensporige werkuren geleg in (een gebrek aan) (inter)persoonlijke effectiviteit. Die prestatie kan overigens voor iedereen anders
Hi Bas, je schrijft dat mensen gewoon lekker ‘nine-to-fiven’ omdat die andere passie dat vereist. Ik denk niet dat dat klopt. Ik denk dat veel mensen settlen voor less en hun passie buiten het werk vinden, omdat ze denken dat dat de enige mogelijkheid is. Werken omdat de schoorsteen moet roken als enige optie. Dat krijgen we ook met de paplepel ingegoten. Ik ben ervan overtuigd dat je leven leuker wordt als je zowel binnen als buiten het werk je ei kwijt kunt. Dan kan werken bijdragen aan je persoonlijke groei en zelfverwezenlijking. Maar om daarvoor te gaan moet je natuurlijk wel eerst het idee hebben dat dat uberhaupt mogelijk is…..
Tsja, willen we niet allemaal medewerkers met passie? Toch kom ik vaak buiten het werk mensen met een passie tegen, die daarnaast ‘lekker’ nine-to-fiven, gewoon, omdat die andere passie dat vereist. Is toch ook niks mis mee?! Kijk eens naar al die ultra-lopende postbodes en part-time ambtenaren, die ik tegenkom en waarvoor ik als duurloper het hoofd diep moet buigen. Onze wereldkampioen turnen heeft ook een eenvoudig adminstratief baantje bij Defensie, als ik me niet vergis.
Helemaal eens! \nIk constateer dat steeds meer bedrijven mensen willen die niet alleen als functionaris komen, maar hun volledige persoonlijkheid meenemen. Dus niet alleen werken om het geld binnen te slepen, maar het werk doen omdat het bij ze past, omdat het ze voldoening geeft. Werken vanuit passie is de toekomst!! De enige….