Omgaan met de nieuwe wereld

Ik erger me aan veel dingen, maar er zijn een paar stokpaardjes die ik graag belicht. Eentje daarvan is de flexibiliteit van arbeid. Met de bonden voorop houden we vast aan het vaste contract als het hoogst haalbare. En dat terwijl nu wel duidelijk zou moeten zijn dat die niets meer waard is. Waar een jaarcontract een garantie oplevert van een jaar, biedt een vast contract maar voor twee maanden een garantie. De hoogte van de ontslagvergoeding is vaak de beperkende factor en niet het type contract.

De juiste man (of vrouw) op de juiste plaats lijkt nu even niet meer aan de orde. Beperken van de kosten is al vele jaren het toverwoord. Maar economisch is dat onzin. Het is een beetje het verhaal van de boer die wilde bezuinigingen op het voer van zijn paard. En terwijl de dierenarts de dood van het arme dier vaststelt, mompelt de boer sikkeneurig dat het zo jammer is. Hij had net het paard van al het voer afgekregen. Nu ging hij eindelijk veel besparen.

Het klinkt zo als een raar verhaal. Maar in P&O land gebeurt het nog steeds. Medewerkers mogen niet op training omdat dit te veel geld en/of omzet kost. Na een vijftal jaar lopen de medewerkers een beetje achter en kijk aan. De medewerker is niet meer inzetbaar. Dus dan nemen we liever iemand anders aan die het kunstje al ergens anders heeft geleerd. Of nog zo jong is dat hij alles wil doen. In ieder geval is dat goedkoper, toch?

Als oudere medewerker kan je nu terecht gaan klagen. Maar daar koop je niets voor. Je moet in de nieuwe tijd meer gaan voor je eigen waarde. En minder alles laten afhangen van je huidige werkgever. Een cursus in eigen tijd doen, kost geld, maar levert ook veel op. Je kunt niet meer leunen en hopen op een langdurige loyaliteit van je werkgever. Die stopt vanzelf als het geld op is.

Volgens mij is een goed werkgeverschap in deze nieuwe tijd niets minder dan het eerlijk aan durven geven wat het perspectief is. Met deze onderlinge eerlijkheid kan met open vizier een plan voor de toekomst gemaakt worden. Niet een persoonlijk opleidingsplan op laten stellen, als er toch geen geld voor is. En als je keer op keer nee hoort op je verzoek tot een aanvullende opleiding, dan wordt het tijd voor een nieuw plan.

Laten we vooral eerlijk en zelfredzaam met elkaar om gaan.