Recruitment 1.0

[[image:recruitment_copy2.jpg::inline:0]] Iedereen heeft de mond vol over het benutten van talenten. En de krappe arbeidsmarkt schreeuwt, volgens onder andere de Commissie Bakker, om vergaande maatregelen. Alle hens aan dek zou je zeggen. Maar het conservatisme in de Nederlandse recruitmentwereld zit diepgebakken, zo bewijst een artikel in Carp* maar weer eens.

In Carp* staat een interview met Oscar Westerterp en Rob Bruins. Twee bekende namen in de wereld van recruitment. Op recruitmentmatters schreef Bas van de Haterd vorige week al een stuk over dit artikel in Carp*. En waar hij schrijft het grotendeels eens te zijn met de strekking van het verhaal, maar vraagtekens te hebben bij de MVO-voorbeelden die genoemd worden, heb ik me geërgerd aan de inhoud van het artikel. Het is echt een voorbeeld van twee grand old men uit het recruitment 1.0 tijdperk.

Oscar Westerterp noemt de discussie over het ontslagrecht achterhaald. “Het is denken volgens de richtlijnen van de oude economie.” Nou, daar sluit ik me bij aan. Alleen jammer dat de heer Westerterp eerder in het artikel met het volgende voorbeeld komt:
“Een sterke kandidaat van mij, die nu manager in de zorg is, mag één dag in de week vroeg naar huis om zelf zijn kinderen uit school te halen. Ik had een prachtige baan voor hem als directeur bij een commercieel bedrijf. Hij is écht de match, maar het is aan de kant van de werkgever terecht onbespreekbaar dat die man een keertje op tijd naar huis kan, omdat hij een voorbeeldfunctie heeft.”

Het is natuurlijk het woordje “terecht” dat opvalt hier. De heer Westerterp is het blijkbaar eens met een werkgever die de perfecte kandidaat weigert omdat deze zijn kinderen van school wil halen. In verband met voorbeeldgedrag! Als dat geen oude economie is. Ik zou juist zeggen dat deze man door eerder weg te gaan om zijn kinderen van school te halen voorbeeldgedrag vertoond…En daarmee de weg effent voor andere talentvolle managers. De emancipatie nog een duwtje in de rug geeft.

Een gemiste kans dus. En hoe omschrijft Rob Bruins de generatie tussen de 20 en 40 jaar? “Een welvaartsgeneratie, die je het best kan omschrijven als de vakantiegeneratie. We leven van vakantie tot vakantie en tussendoor wordt er gewerkt.” Dit zijn dus recruiters. Met welke ogen kijken zij naar een kandidaat van 35 die komt voor een interview? Zou ú op gesprek willen bij deze twee heren?