Thuiswerken blijft loze belofte
Wederom een onderzoek dat aantoont dat arbeidsmarktkrapte opgelost kan worden door meer thuiswerkmogelijkheden te bieden. Dit keer door Moneypenny. Thuiswerken heeft vele voordelen, waarvan zowel werknemer als werkgever profiteren. Toch breekt het fenomeen thuiswerken maar niet door. Hoe komt dat?
Reeds tijdens mijn studie Personeelwetenschappen – begin jaren negentig werden de voordelen van thuiswerken besproken. Daarna was het een bijna jaarlijks terugkerend topic dat als medicijn voor vele kwalen wordt genoemd. Het terugdringen van de files, aanboren van onbenut arbeidspotentieel, aansluiten bij de 24-uurs economie, flexibilisering van de arbeidsrelatie.
En behoudens enkele losstaande initiatieven gaat toch iedereen weer iedere dag bumper aan bumper staan en verwelkomt de werkgever je met slechte koffie. En eigenlijk logisch, want zowel werknemer als werkgever hebben motieven om deze status quo te handhaven.
De werkgever (manager) gelooft nog altijd in het credo dat het oog van de meester het paard vet maakt. Natuurlijk zal de manager het altijd ontkennen, maar het is toch ook een kwestie van vertrouwen. Werkt de medewerker thuis wel (hard genoeg)? Gaat hij of zij niet die Koninginnenrit van de Tour zitten kijken? En als thuiswerken toevallig toch ter sprake mocht komen, dan is fysieke nabijheid opeens belangrijk om de management-by-walking-around principes te kunnen toepassen.
En de werknemer dan? Staat deze niet te trappelen om thuis aan de slag te gaan? Zoals Peter op dit forum in zijn bijdrage Aanval op de heilige koe reeds aangaf: de mens is een sociaal dier. Persoonlijk contact is een belangrijke emotionele arbeidsvoorwaarde. Je collegas zijn dan weliswaar geen vrienden. Je kunt er wel lekker je hart bij luchten, klagen over de kinderen of roddelen over de baas.
Thuiswerken zal zo bezien dan ook voorlopig nog wel een utopie blijven. Het is een oplossing die voor zowel de werkgever als de werknemer voordelen biedt. Maar fundamentele emoties en gevoelens staan een echte doorbraak van het thuiswerken in de weg. En dat is jammer. Want zoals ook uit het Moneypenny-onderzoek blijkt, kan door thuiswerken de arbeidsparticipatie drastisch verhoogd worden.
@ Marco, heb mijn studieboeken er ook snel op nageslagen en kwam het volgende stuk tegen:
[…] While those woho work at home often appreciate the convenience and lack of interruption that this brings, it can be a lonely life and is probably not for those people to whom the social interaction opportunities of conventional working arrangements are important. In addition, homeworkers can come to realise that there are hidden costs, for example, the heating and lighting expenses that are normally borne by the employer are shifted on to the homeworker. […] Bron: Rollinson, D. with Broadfield, A. (2002). Organisational behaviour and analysis: an integrated approach (2nd). Harlow: Pearson (p. 224).
Dit bevestigd jouw verhaal met betrekking tot de sociale interactie. Daarnaast zou het mij niet verbazen als voor sommigen inderdaad het kostenaspect een rol speelt.
Toen ik nog verder van mijn werk woonde, was ik zeer blij met de mogelijkheid tot thuiswerken en heb ik er ook meerdere malen gebruik van gemaakt toen de A2 weer eens muurvast stond tussen Utrecht en Amsterdam. Momenteel woon ik op fietsafstand van mijn werk en komt het bijna niet meer voor dat ik vanuit huis werk.
Thuiswerken lijkt dus vooral interessant voor mensen die wat verder van hun werk afwonen (zeg meer dan een half uur).
Ik merk zelf in de werving en selectie dat bij veruit de meeste kandidaten de reisafstand zeer belangrijk is (top 3)! Mensen hechten veel waarde aan een uitvalsbasis dicht bij huis, mede door de geweldige Nederlandse verkeerssituatie in de Randstad.
Als laatste punt moeten we ook niet vergeten dat voor veel beroepen thuiswerken geen optie is, simpelweg omdat het beroep (bijvoorbeeld conducteur) zich er niet voor leent!