Van twee kanten – Bemiddel je een kandidaat opnieuw?

Zoals ik jullie vorige week al had beloofd, zou ik in deze rubriek de echte dilemma’s uit de praktijk gaan behandelen. Zo een heb ik er nu bij de hand. Overigens heb ik ook mijn eerste verzoeknummer in deze rubriek binnen, daar ga ik komende week aandacht aan besteden. Maar eerst terug naar het actuele dilemma.Een kandidaat – laten we hem voor het gemak Pieter noemen – die ik op 1 maart 2005 heb geplaatst, nam vorige week contact met me op, omdat hij weer in de markt was. Niet omdat ie met ontslag bedreigd was, maar omdat Pieter vond dat ie toe was aan een volgende stap, die hij bij zijn huidige werkgever en mijn klant – niet kon maken. Wat te doen? Nou, in ieder geval een tafeltje voor twee boeken bij Dauphine.Nou, daar zat ik dan afgelopen maandag met Pieter. Hij vertelde me dat hij mooi was doorgegroeid de afgelopen vier en een half jaar, maar dat hij nu toe was aan een lijnmanagementfunctie, liefst in een internationale setting. Dat kan zijn huidige werkgever, mijn klant, hem niet bieden. Een beetje druk aan de top en een beetje erg Nederlands bedrijf. Hij had zijn CV op Monsterboard gezet en was zich doodgeschrokken van de kwaliteit van de reacties van mijn concullega’s en besloot daarop maar weer contact met mij te zoeken, vanwege de – ongelogen, zijn woorden – goede ervaringen.

Pieter had geen haast en het eigenlijk nog prima naar zijn zin. Hij wil in 2010 een overstap maken, wil weg op zijn hoogtepunt. Zoals hij zo mooi zegt. Want het begint te makkelijk te worden en daar wordt ie lui van, zegt ie zelf.

Wat te doen. Ik ken mijn klant, weet op welk niveau hij acteert en wat hij wil. Tsja, dat kan daar  nu echt niet, maar ja wie weet wat 2010 brengt.  En ik heb er ook anderen bemiddeld, die wel mooie stappen hebben gemaakt. Ongeacht mijn afspraken met de klant – in ons contract staat dat ik geen medewerkers van ze mag benaderen – heb ik besloten hem niet actief te gaan bemiddelen en al zeker niet voor geld. Voelt op de een of andere manier toch niet goed.

Ik heb Pieter wel beloofd hem te introduceren bij een aantal concullega’s die ik vertrouw, mits ze een reële optie voor hem hebben. En nee, van hen vraag ik ook geen geld. Ik wil hem nou eenmaal niet overleveren aan de aasgieren in ons vak. Ook heb ik wat eindklanten in mijn netwerk die aansluiten bij de ambitie van Pieter. Ik heb hem verteld dat als hij op Linkedin een introductie bij hen wil, ik hem zeker zal doorsturen. Wederom at no charge. Die stappen ga ik de komende weken in gang zetten. Ik heb namelijk het idee dat ie toch gaat switchen, of ik dat nou begeleid of niet.

Ben benieuwd wat jullie er van vinden. Ben ik schijnheilig, naief of zouden meer mensen het zo moeten doen?

Dit bericht verscheen eerder op Recruitment Matters.